Dag 6 Kanchanaburi

Vanmorgen op ons gemak gedaan, we worden namelijk pas om 11:00u opgehaald voor onze excursie van vandaag. Vandaag staan de Erawan-watervallen op het programma. Het twaalfde nationaal park van Thailand heet het Erawan National Park. Het is gelegen in de provincie Kanchanaburi, herbergt hoge bergen en valleien en heeft een oppervlakte van 550 km2. De hoge bergen bieden het achtergelegen landschap bescherming tegen de oostelijke moesson. Hierdoor heeft dit gebied een gemiddeld laag niveau regenval. 78% van het park is bedekt met dichte bebossing. In het gebied leven veel vogels, reptielen en zoogdieren. Met een beetje geluk of pech kom je een aap, olifant of een python tegen tijdens je bezoek aan het park.

Vanaf 11:00u zitten we pontificaal te wachten op onze chauffeur. Deze excursie hebben we apart bijgeboekt via het hotel, dus het is maar afwachten. Het begint ineens te regenen! Niet zo maar een bui, maar met bakken uit de hemel. Rond half 12 arriveert de auto. Een pick-up bus waarvan de bedoeling is dat wij achterin de bak gaan. Uiteraard zitten er wel banken in om op te zitten, maar met deze regenval.... Gelukkig doet hij de zeilen naar beneden zodat we nog enigszins droog zitten. De achterkant blijft wel open. Het is ongeveer een uurtje rijden naar de watervallen. Lichtelijk vochtig komen er daar aan. Het is daar in ieder geval wel droog. Aangezien het bijna etenstijd is, lopen we eerst langs de eettentjes. Brrr.....we nemen wel een verpakte Magnum, vult ook. Ik heb ook nog het een en ander meegenomen dus omkomen van de honger zullen we niet.

Vanmorgen ben ik weer opgestaan met hoofdpijn en terwijl ik daar de trappen oploop in de vochtige hitte wordt het alleen maar erger. Elke stap dreunt door in mijn hoofd. De watervallen bestaan uit 7 etages. Vanaf etage 4 moet je alles inleveren qua voedsel. Op de terugweg kan je het dan weer ophalen. Vanaf het 5e niveau kan ik echt niet meer verder, ben ook misselijk geworden dus denk dat het een migraine-aanval is. Iets innemen verlicht het ook niet. Ik besluit achter te blijven en laat Martin, Niels en Kirsten verder gaan. Achteraf hoorde ik dat het maar goed was dat ik niet meegegaan ben. Het werd steeds steiler, warmer en er moest steeds meer geklommen en geklauterd worden. Het was wel de moeite waard! Prachtige plaatjes hebben ze geschoten, gezwommen, gefilmd en als toetje op de taart zagen ze ook nog aapjes spelen. Vandaar dat er geen eten mee mocht vanaf de bovenste etages. Intussen heb ik daar gehangen/gelegen aan m'n haren getrokken van de hoofdpijn. Mensen die kwamen vragen of het wel goed met me ging. Op een gegeven moment maar de moed bij elkaar geraapt om naar beneden te lopen. Op deze plek was het zo heet geworden en benauwd. Gelukkig vind ik een plek in de schaduw. Onderweg gelukkig kunnen overgeven, dus het zal nu wel snel wegzakken. Na een heel tijdje komen mijn globetrotters weer naar beneden, met verhalen over de mooie watervallen, aapjes en ga zo maar door. De plek waar ik zat, op de 5e staan grote rotsen waar ze vanaf kunnen glijden. Uiteraard wordt dat ook nog een paar keer gedaan. Dan moeten er terug naar onze auto, want er hadden om 16:00u afgesproken. Eenmaal terug bij de auto rijden we regelrecht weer terug naar het hotel. Onderweg begint het weer te regenen. Wat hebben wij vandaag een geluk gehad met het weer zeg. Wij hebben alleen maar zon gehad. De chauffeur stopt en vraagt of dat hij de zeilen moet laten zakken. Aangezien het nog niet heel hard regent en de bovenkant dicht is, mag het van ons we open blijven. Maar het begint steeds harder te regenen. Tot aan dat we aankomen bij het hotel valt het met bakken uit de hemel. Zodra we terug zijn gaan we eerst wat eten in het restaurant, en ja Niels besteld wederom kip met cashewnoten. Na het eten gaan we met z'n allen nog even in de hotsprings en daarna douchen en naar bed.