Bewogen avond en nacht
Door: hillebillies
Blijf op de hoogte en volg Martin Trudy Niels en Kirsten
22 Juli 2011 | Verenigde Staten, Fresno
Bij terugkomst gaan we met zijn allen lekker zwemmen. De termperatuur is hier dagelijks tegen de 40graden. Aangezien we honger hebben gaan we snel douchen en aankleden. Het is vrijdagavond en waarschijnlijk de avond dat heel Amerika uit eten gaat. Nergens is direct een tafeltje beschikbaar. Overal zijn er wachttijden van een half uur tot drie kwartier. Als je honger hebt is dit erg lang. We hebben twee restaurants geprobeerd en als het bij de derde niet lukt dan gaan we maar naar de MAC. Gelukkig hebben TGIF nog een tafeltje beschikbaar en vallen we ons eten aan.
Omdat de kinderen in de auto geslapen hebben besluiten we eens een winkelcentrum op te zoeken, maar eerst moet er nog een ijsje gegeten worden. In het winkelcentrum zit een APPLE store. Niels is namelijk al een tijdje lang bezig om een IPOD of IPAD. Besloten wordt om toch nog even op Hawaii te kijken in de hoop dat ze daar nog goedkoper zijn, ha ha.
Zo de kinderen lekker op bed dan kan ik nog even op de laptop mijn verhaal schrijven. Kirsten heeft zich gisteren zelf afgedroogd, ingesmeerd en haar haar van een laag gliss-kuur voorzien (ze kan tenslotte alles zelf) Terwijl ik achter de computer zit, op een krukje, wil ik me afzetten. Omdat het zo glad is van de gliss-kuur glijdt de kruk onder mijn kont vandaan. Ik, plat op mijn kont, op de grond en krijg die kruk op mijn tenen. Ik jodelde en jullie konden het in Nederland wel horen. Heb toen alleen mijn moeder nog even een mailtje gestuurd en ben gelijk naar bed gegaan.
Om drie uur, midden in de nacht, horen we een klap. Wat is dat nou! Daarop horen we gehuis. Kirsten is uit bed gevallen, met haar hoofd op het nachtkastje. We hadden, zoals goede ouders doen, al kussens naast het bed gelegd voor het geval...... Nou dat was even schrikken, toen ik het doekje weghaalde bleek het behoorlijk te bloeden. Een scheurtje precies naast haar oog. Martin is gelijk ijs gaan halen, dat staat hier gewoon in de hal, en hebben dat er een tijdje opgehouden. Toen ik haar vroeg hoe ze heette, keek ze me lachend aan en zei Kirsten natuurlijk. Toen kon ik ook weer gerust gaan slapen.
Terwijl we net van de schrik bekomen waren, we lagen te rillen in bed, ging ineens het brandalarm piepen.... van zacht naar keihard. Wat bleek de batterij op.. PFF wat een nacht als we nu nog maar kunnen slapen.
-
24 Juli 2011 - 06:50
De Rijsdijkjes:
Wat een verhaal weer, leuk hoor om steeds te lezen wat jullie allemaal beleven.
Alles nu goed met Kirsten en jezelf?
Groetjes uit het regenachtige Nederland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley