Dag 13 Estes Park - Rocky Mountains National Park

Vanmorgen de wekker op half negen gezet. We waren ook niet eerder wakker. Na het ontbijt spullen gepakt en richting de paardenstallen. Waarschijnlijk zal het voor vele van jullie, leuker zijn geweest als Martin dit verslag had geschreven!
Rond half tien arriveren we. De paarden staan al klaar, hebben gedronken en staan al gezadeld. Kirsten begint de paarden gelijk te aaien. Niels ook. Als Martin een foto wil maken van de kinderen bij de paarden, trekt Niels toch terug. Hij gaat niet met zijn rug naar een paard staan, zegt ie! Tegen tien uur krijgen we allemaal een paard toegewezen. Niels (Dakota), Kirsten (Happy), Martin (Chester) en ik krijg Spike. Allemaal worden we geholpen met opstijgen, dat is ook wel nodig want wat zijn die paarden groot. Dat merk je ook pas als je er op zit. We krijgen wat uitleg en vertrekken. Er gaat nog een gezin met 3 kinderen mee. De paarden volgen elkaar en vooraan rijdt de gids. Het andere gezin rijdt direct achter de gids en wij daarachteraan. Martin is de hekkensluiter van het gezelschap. Kirsten zit op haar paard alsof ze nooit iets anders heeft gedaan. Daar gaan we vast vragen over krijgen!
In het begin vind ik het best een beetje eng. Je zit best hoog en ook het paard moet een beetje aan je wennen, net zoals ik aan het paard moet wennen. Wij rijden de weg over richting Rocky Mountain National Park. Onderweg legt de gids e.e.a. uit over de omgeving. Ik krijg er weinig van mee. Mijn grootste zorg is blijven zitten. Het zweet staat in mijn handen. Zo gaande weg gaat het steeds beter. We gaan een beetje opwaarts en lopen langs weilanden. Dat is best goed te doen. Als je maar rustig blijft zitten. Wanneer we stoppen proberen de paarden gras te eten, wat dus niet mag. Een uitdaging dus om je paard niet te laten eten. Hoofd omhoogtrekken en een kick geven met beide voeten. Vindt dat best een beetje zielig, bang dat je ze pijn doet. Zo lopen we verder en stoppen we af en toe. Gaat best goed. Relaxed ben ik nog niet, zit als een stijve plank. Voel mijn benen ook niet meer.
De kinderen en Martin vinden het prachtig en kunnen ook genieten van de omgeving. Ik inmiddels ook wel. Maar als je opwaarts gaan moet je ook weer naar beneden op een gegeven moment. Dat is echt minder leuk. Best steile smalle weggetjes met de afgrond rechts van ons, ook vol met stenen. Daar moeten wij dus naar beneden. Naar achteren hangen zegt de gids. Niels en Kirsten doen het prima. Martin kan ik niet zien want die rijdt achter mij en omkijken doe ik niet. Halverwege de afdaling wordt mijn paard in zijn been gebeten door een of ander insect. Hij reageert daarop door ineens erg hard te gaan lopen. Was even bang dat hij ging steigeren. Martin, Martin riep ik: help me…ik wil er nu echt af! Maar ja dat kon dus niet. Gelukkig herpakte het paard zich weer, maar greep wel constant naar zijn been. Dat naar beneden gaan vond ik niet leuk. De rest vond het prima en hebben heel erg genoten van de trip.
Na deze rit zijn we gelijk terug gegaan naar het hotel. Martin en ik waren erg moe. De kinderen niet. Die wilde eigenlijk nog wel 2 uur extra. Nou ik vond 2 uur lang genoeg. Terwijl we terug rijden naar het hotel staat er onderweg een Elk met een gewei langs de kant van de weg. Hier worden nog foto’s van gemaakt. Daarna rijden we naar de supermarkt voor broodjes voor de lunch. Bij het hotel eten we die buiten op. Inmiddels is het ook gaan regenen. De kinderen gaan lekker op bed lezen, relaxen. Martin brengt mij nog even weg naar de wasserette voor een wasje.
Rond vieren gaan we richting Loveland en eten bij Olive Garden. Daarna rijden we naar de Nike outlet factory store. Er wordt weer lekker ingeslagen. Kids vinden het altijd super om hier schoenen en zo te passen cq kopen.

Rond achten rijden we naar het halen van een ijsje terug richting ons hotel in Estes Park. Dit is ongeveer een uurtje rijden. Zeker in de avond want de weg is onverlicht en een slingerweg door de bergen. Kirsten vraagt aan mij of ze toch niet op paardrijden mag. Ik zal vanavond met papa overleggen en dan hoor je het morgen. Daarna gaat ze lekker slapen.
Niels, Martin en ik gaan nog even op het balkon zitten. Daarna gaat ook Niels lekker slapen. We zijn best moe. Ikzelf zie eruit of ik de marathon van New York heb gelopen. Het is vandaag niet meer goed met me gekomen, waarschijnlijk zal ik daar een nachtje over moeten slapen.