Dag 22 Kralendijk - Bonaire

Vanmorgen redelijk op tijd opgestaan. Het leven vindt hier overdag plaats, s avonds kun je ergens een hapje eten en een ijsje halen, maar de winkels gaan om 17:00u dicht. Alleen de Albert Heijn is tot 20:00u open. We hebben gisterenavond nog een auto gehuurd voor de komende 5 dagen. Na het ontbijt op ons balkon, bellen we eerst de keuringsarts voor het duiken. De eerste duik staat gepland voor morgen, maar Martin en ik moeten gekeurd worden omdat we boven de 45 zijn en vragen met ja konden beantwoorden. Bij mij betreft dat zeeziekte en bij Martin zijn hoge onderdruk, astma en oren. We kunnen vandaag nog om 16:30u terecht. We rijden hierna naar het zuiden van het eiland. Onderweg komen we flamingo's tegen. Via onverharde wegen bereiken we een meer. Het is hier redelijk ondiep en helder. We rijden toch nog even door om het meest ultieme snorkelplek te kunnen vinden. Door het hobbelen van de auto krijg ik weer last van misselijkheid. Hup pilletje erin!
We rijden langs de ene kant roze wateren en aan de andere kant is het water azuurblauw.
Zout is het belangrijkste exportproduct van Bonaire. Via verbindingskanalen wordt zeewater de zoutpannen ingevoerd. Door het verdampingsproces kleurt het water langzaam dieproze. De volledige verdamping van een zoutmeer duurt soms wel een jaar. Het ruwe zout wordt uiteindelijk uit de pannen geschept, gewassen, gefilterd en te drogen gelegd. De zoutbergen die zo ontstaan, zijn al vanaf grote afstand te zien. In de buurt van de zoutpannen vind je de monumentale slavenhuisjes waar in vroegere tijden de slaven werden ondergebracht die in de zoutwinning werkten. We stoppen op 2 plekken om te snorkelen. Het water is zo ongelofelijk helder, bijna niet te bevatten. En blauw! Zo blauw hebben wij het nog nooit gezien. Onder water is het zo mooi, koraal, de mooiste vissen en ook zo kleurrijk. Tegen kwart voor vier rijden we richting het hotel. Nog even snel douchen voordat we naar de arts moeten. Het is maar 5 min rijden vanaf ons hotel. Daar aangekomen, zijn we gelijk aan de beurt. Hij begint bij mij, bestudeert mijn formulier en kijkt me dan aan. Bij zeeziekte is het altijd een NO GO! Grrr. Als ik hem vertel dat ik eerder gedoken heb met een pilletje en daarvan geen last heb gehad, neemt hij de beslissing om dit te gaan overleggen met een andere arts. Morgenochtend krijg ik daarvan de uitslag. Voor mij is het dus nog niet zeker dan of ik mag gaan duiken morgen. Martin krijgt ook een aantal onderzoekjes, bloeddrukmeting, blaastest voor longinhoud en zijn oren worden gecontroleerd. Hij mag wel!
Als we in het hotel aankomen zijn de kinderen inmiddels ook gedoucht en klaar voor het avondeten. We eten vanavond sushi en teppanyaki! Als afsluiting nog een ijsje bij de Italiaan. Tijdens het ijsje vraagt Kirsten of we volgend jaar niet gewoon een keer naar Spanje kunnen gaan