Dag 23

Vandaag staat in het teken van het duiken. Voor de kinderen de eerste keer dus best spannend. Inmiddels heeft de arts gebeld dat ook ik mag duiken maar geen medicatie in mag nemen. Als ik toch moet spugen, dan kan dat ook in het masker....ja lekker, is dat! Ik neem toch een pilletje want zonder gaat echt niet lukken en in de Dominicaanse ging het destijds ook prima, met pilletje. De eerste meter, anderhalve meter is net ergste want dan voel je nog steeds de schommeling van de golven.
Maar eerst ga ik de kleren wassen. In het dorp zit een laundry service. Heb inmiddels 3 zakken vol, dus het wordt tijd. Ik zet 3 wassen tegelijk aan en ga een boek zitten lezen. Martin is bij de kinderen in het Resort. Hij komt tussendoor de kleren ophalen die niet in de droger mogen, maar uitgehangen moeten worden. Ik gooi de rest in de droger en mag nog eens 3 kwartier wachten. Rond kwart over twaalf ben ik klaar. Fijn weer keuze in je koffer te hebben en vooral schoon ondergoed. Nu gaan we eerst eten, want we moeten om 14:00u bij de duiksschool zijn. Daar aangekomen, moeten we eerst allerlei formulieren invullen, krijgen we een film te zien en daarna mogen we spullen gaan passen. De vesten met lood en zuurstoffles staan al klaar. Voor Kirsten is zelfs de kleinste maat van het wetsuit nog te groot, maar er is geen andere optie om die maar aan te doen. Helaas loopt ie dan wel steeds vol met koud water, waardoor ze het snel koud zal krijgen. Maar ze is super stoer en luistert goed naar de uitleg van Michiel. Aangezien ze nog zo jong is zal hij haar persoonlijk begeleiden. Zij blijft dus constant bij hem. Na het aantrekken van de wetsuits de schoenen, krijgen we het vest met de zuurstoffles aan. Jeminee wat een gewicht. Ik heb het idee dat ik niet naar achteren mag hellen want dan knal ik naar achteren en kom ik nooit meer overeind. Het fijne van Bonaire is dat je hier zo de zee in kam lopen met je duikersuitrusting. In bijna alle andere landen moet je eerst op een boot en je dan in het water laten vallen. Hier niet! We steken de straat over en lopen het water in, met kleine stapjes, vanwege het gewicht. We lopen het water in en krijgen dan wat oefeningen. Bijvoorbeeld hoe je onder water je masker leeg kan laten lopen als er water in loop, hoe je apparaat terug kan vinden als je per ongeluk uit je mond hebt laten vallen of als daar water ingelopen is, hoe dit er weer uit te krijgen. Pff in eerste instantie is het super benauwd zo onder water. Het is ook een knop die je om moet zetten, want als je na gaat denken, dan stop je er direct mee. Gelukkig hoorde ik hetzelfde van Martin na afloop. Die hoopte stiekem dat de kinderen het niks vonden, zodat we konden stoppen. Maar toen ook hij zijn knop had omgezet, ging het een stuk beter. Beide kinderen hadden nergens last van. Alle oefeningen gingen onder water goed en ook alle tekens hadden ze snel onder de knie. Uiteindelijk hebben we drie kwartier gedoken. Ik had onder water nog steeds het idee dat ik veel te zwaar beladen was, want ik bleef bijna over de bodem van de zee scheren, terwijl de rest boven me zwom. We hebben koraal gezien, een slang, een barracuda en nog veel meer mooie vissen. Bij terugkomst wilde Niels nog niet stoppen. Kirsten had heel erg koud en had volgens Michiel alleen maar gerild van de kou. Ze heeft het super gedaan en wees ons onder water steeds op dingen die wij nog niet gezien hadden. Niels werd onderweg ook nog 2 keer door een kwal gebeten, maar door zand van de bodem te halen en dit er overheen te wrijven, dag hielp. Iedereen heeft nu dus een certificaat en een nieuwe afspraak wordt gemaakt voor maandagmorgen 08:30u.