Dag 19 Page AZ

Vanmorgen lekker uitgeslapen tot over half negen. Kirsten wil direct mijn mobiel om te whatsappen met Luc. Ze mist Luc! Luc is bij oma Corrie dus wordt er gewhatsappt met het mobiel van oma. Wij kleden ons vast aan. Wanneer wij gaan ontbijten wordt het whatsappen beeindigd. Hun moeten ook gaan eten, maar dan avondeten.

We eten aan de picknicktafels bij de supermarkt. Daarna brengt Martin, Kirsten en mij terug naar het hotel. Wij gaan lekker naar het zwembad. De mannen willen de foto's van gisteren bij de Horseshoebend nogmaals overdoen maar nu met zon.

Tegen elf uur zijn ze terug en duiken gelijk het zwembad in. Het was een behoorlijke warme trip voor ze. We kunnen tot ongeveer kwart over twaalf aan het zwembad blijven. Om een uur gaan we naar de Upper Antilope Canyon. We hebben een fototour geregeld. Tegen kwart voor een zijn we daar en worden met een grote terreinwagen weggebracht. We zijn maar met z'n zessen. Nog een jong stel uit Zwiterland en wij met z'n vieren. We rijden richting de Canyon, vandaar moeten we nog 3 mijl over onverharde wegen. Het wordt een bumby ride!

Aangekomen bij de Canyon, krijgen we uitleg van onze gids, Rob. Je moet zoveel mogelijk foto's maken in de schaduw. Dan schijn je de mooiste foto's te krijgen. De wanden van de canyon moet je gebruiken om je toestel stil te houden. We betreden de Canyon. Heerlijk koel en prachitg. In het begin is het nog wel breed maar het wordt steeds smaller. Het is een 1 woord prachtig. Ik kan geen foto's hiervan plaatsen omdat deze alleen met de fototoestel gemaakt zijn en niet met onze telefoon. Het lichtval is zo bepalend en het lijkt of de foto's nog mooier kleuren dan de werkelijkheid. Rob laat ons de mooiste fotoplekken zien. Ook helpt hij Niels veel. Hij vindt het leuk dat ook Niels enthousisat is en mooie foto's wil maken. De tour duurt 2,5 uur. Rond drie uur rijden we weer richting het kantoor waar onze auto staat.

Van hieruit gaan we naar Lake Powell. We hebben al badlakens achter in de auto liggen. Er is daar namelijk een strandje en daar willen we heen. Als we eenmaal op het strand zijn duiken de kinderen gelijk het water in. Wij blijven nog even zitten. Dan ineens begint het hard te waaien. Het is een beetje bewolkt dus daarvoor zou het goed zijn. Maar het waait steeds harder en het zand stuift over het strand. Het is heel fijn zand net satijn als je het voelt. De kinderen hebben er in het water geen last van. Ik ben het al snel zat. Ik hou namelijk niet van (harde) wind. Binnen de kortste keren zitten we volledig onder het zand. Ik besluit alvast richting de auto te gaan. Ik heb een zonnebril op maar moet mijn handen er boven houden anders zitten mijn ogen vol met zand. Even later komen Martin, Niels en Kirsten ook. Iedereen gaat trouwens van het strand af.

Aangekomen bij het hotel, duiken de kinderen gelijk het zwembad in. Ik stap onder de douche want wil mijn haar wassen. Het zand heeft een ongelofelijke laag op mijn hoofdhuid gepland. Na twee keer wassen is het nog niet helemaal weg. Na het aankleden gaan we eten in het stadje.
Vanavond Thais/Idiaas. We hebben lekker gegeten. Na het eten gaan de kinderen nogmaals zwemmen. Daarna douchen en naar bed.

Wij gaan nog lekker even buiten zitten lezen want het is nog heerlijk buiten.